Η ελληνική αγροτική παραγωγή σήμερα χαρακτηρίζεται από τα μόνιμα και εγγενή προβλήματά της, με χαρακτηριστικότερα το υψηλό κόστος παραγωγής, τον μικρό και πολυτεμαχισμένο κλήρο, τη γήρανση του αγροτικού πληθυσμού, την ραγδαία εγκατάλειψη της υπαίθρου, την απώλεια εργατικών χεριών, την απουσία συλλογικού πνεύματος και κοινών δράσεων παραγωγής, το χαμηλό μορφωτικό επίπεδο των αγροτών και τις χαμηλές επενδύσεις σε έρευνα και ανάπτυξη.

Ταυτόχρονα, τα τελευταία χρόνια, μαστίζεται από τη μεγάλη συρρίκνωση της εγχώριας παραγωγής η οποία βαίνει συνεχώς και ραγδαία επιδεινούμενη. Η συρρίκνωση αυτή οδηγεί σε διατροφική επισφάλεια, λόγω και της αδυναμίας πρόσβασης των λαϊκών στρωμάτων σε βασικά είδη διατροφής σε προσιτές τιμές, λόγω της πτώσης των επενδύσεων, της μείωσης της ακαθάριστης προστιθέμενης αξίας της αγροτικής παραγωγής και της σημαντικής επιδείνωσης του εμπορικού ισοζυγίου στα αγροτικά προϊόντα.

Η τάση αυτή δυστυχώς εντείνεται σήμερα με εκθετικό ρυθμό, εξαιτίας της τεράστιας αύξησης του κόστους παραγωγής, τόσο σε λιπάσματα όσο και σε ζωοτροφές, αλλά πολύ περισσότερο σε ενέργεια, ηλεκτρικό ρεύμα και πετρέλαιο. Η δε ισχνή και ετεροχρονισμένη αντίδραση της Κυβέρνησης της ΝΔ οδηγεί σε απόγνωση τους αγρότες, τους συνεταιρισμούς και την αγροτική βιομηχανία.

Ο ελληνικός αγροδιατροφικός τομέας μπορεί, και γίνεται όλο και πιο επιτακτικό, να μετατρέψει τα εγγενή μειονεκτήματα σε πλεονεκτήματα. Να αξιοποιήσει περαιτέρω τη μακρά αγροτική παράδοση, τη γεωγραφική θέση, τις εξαιρετικέςεδαφο-κλιματολογικές συνθήκες και την πλούσιαβιοποικιλότητα της χώρας μας, την ύπαρξη σημαντικού και διεθνώς καταξιωμένου επιστημονικού και ερευνητικού δυναμικού, καθώς και τη δεσπόζουσα θέση ορισμένων προϊόντων μας στις διεθνείς αγορές.

Συνεπώς, η ελληνική αγροτική παραγωγή πρέπει να κάνει τώρα την στρατηγική επιλογή της, υιοθετώντας ένα νέο παραγωγικό μοντέλο διαφοροποιημένης παραγωγής προϊόντων ποιότητας και ταυτότητας, διατροφικής αξίας, γεωγραφικών ενδείξεων, βιολογικής γεωργίας, ασφάλειας και πιστοποίησης. Η συνθήκη αυτή μπορεί να δώσει προοπτική στο εισόδημα των παραγωγών ανά εκμετάλλευση, να διασφαλίσει την διατροφική ασφάλεια, δηλαδή την πρόσβαση των καταναλωτών στην τροφή (ποσοτική και ποιοτική), καθώς και την προσαρμογή στους εξωγενείς παράγοντες.

Γι’ αυτό χρειάζεται ένα σχέδιο που θα μπορέσει να σταματήσει την περαιτέρω μείωση της αγροτικής παραγωγής. Εκτός από τα άμεσα μέτρα ανακούφισης που θα είναι σε πρώτη προτεραιότητα για την προοδευτική Κυβέρνηση που έρχεται με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, χρειάζεται ένα μεσο-μακροπρόθεσμο σχέδιο που θα δώσει ελπίδα και προοπτική στον κλάδο της αγροδιατροφής συνολικά στην Ελλάδα.

Για να επιτευχθούν οι στόχοι αυτοί χρειάζεται:

  • Κατάργηση των υφιστάμενων ανισοτήτων προς όφελος των νέων γεωργών
  • Στήριξη της θέσης των μικρών και μεσαίων εκμεταλλεύσεων, με τόνωση της συλλογικής οργάνωσης των παραγωγών και της ηλικιακής ανανέωσής τους
  • Ενίσχυση σημαντικών παραγωγικών κλάδων, όπως η κτηνοτροφία
  • Στήριξη της γεωργικής και αλιευτικής δραστηριότητας στις ορεινές, μειονεκτικές και νησιωτικές περιοχές της χώρας
  • Επενδύσεις στη βιομηχανία τροφίμων και ποτών
  • Επένδυση στην αγροτική εκπαίδευση, τη μεταφορά γνώσης και την προώθηση της καινοτομίας στην γεωργική πρακτική
  • Επενδύσεις σε υποδομές καθώς και για τον πράσινο και ψηφιακό εκσυγχρονισμό του πρωτογενή τομέα.

Σταύρος Αραχωβίτης, Βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Λακωνίας | Τομεάρχης Αγροτικής Ανάπτυξης ΚΟ ΣΥΡΙΖΑ Π.Σ. |

Όροι Χρήσης & και Πολιτική Προστασίας Δεδομένων

 

Log in with your credentials

Forgot your details?